Üzerinden yarım asır geçen Kıbrıs Barış Harekâtı’nın yıl dönümünde, Kıbrıs Gazisi Mehmet Hikmet Akar (71), yavru vatanda yaşadıklarını aktardı. Harekâta gitmeden önce ve harekât esnasında neler yaşadığını anlatan Akar, “Kıbrıs Barış Harekâtı olduğunda Osmaniye 57. Piyade Alayı’nda askerdim. 16 Temmuz günü alayda alarm oldu. Komutanlar ‘Hazırlanın’ dedi. Bizi Mersin’e getirdiler. Biz de oraya yerleştik ama Kıbrıs’a gideceğimizi kimse söylemedi” diyerek şöyle devam etti: “Biz aynı bölgede 1 yıl önce tatbikat yapacaktık, onun için geldik diye düşünüyorduk. Sabaha doğru ormanın içerisinde tekrardan alarm oldu. Toplandık ve sahile indik. Her bölüğü birer gemiye bindirdiler. Bize 3 gün bu şekilde gemi eğitimi yaptırdılar. Ayın 19’unda bu sefer ‘Her şeyi toplayın’ dediler. Mersin Limanı’na getirdiler. Saat 10.30 gibi gemilere binerek hareket ettik. Biz nereye gittiğimizi bilmiyoruz. Gemiler çok yavaş gidiyordu. Öğlene doğru komutanımız ‘Gazamız mübarek olsun, Kıbrıs’a çıkartma yapacağız. Oradaki Türklerin haklarını korumaya gidiyoruz’ dedi. Gemi çok yavaş gidiyordu, geceyi denizde geçirdik. 20 Temmuz saat 10.30 gibi Girne’ye ayak bastık. Çıkarma gerçekleşti ama biz orada liman olmadığı için gemiden indiğimizde su benim boğazıma kadar geliyordu. İlk gün Beşparmak Dağlarının eteklerine kadar ilerledik.”
“BENİM İÇİN ORADA SAVAŞMAK BİR GURUR VESİLESİ”
Daha ilk gün alay komutanlarının, sonraki gün de hemşehrisinin şehit olduğunu belirten Akar, düşmanın dağlardan onların olduğu sahili bombaladığını, alay komutanının taarruz hazırlığı yaptığını söyledi. “Bir tane mermi buraya isabet ediyor. Alay komutanımız şehit oluyor, yanında da yarbayı yaralanıyor. Bize bu haber geldi, tabii askerde dağılmalar oluyor. Biraz daha da zaman geçince askerlerin hepsinde heyecan oluşuyor. Kıbrıs’ta ilk günümüz bu şekilde geçti. Ertesi gün Güzelyurt tarafında taarruz ederken Meram Dere’den Adem Erim arkadaşım şehit oldu” ifadelerini kullanan Gazi Akar, sözlerini şu şekilde sürdürdü: “Oradaki Türkleri biz yer değiştirirken görüyorduk, çünkü cephede biz savaşıyorduk sürekli. Bizi alkışlıyorlardı, memnuniyetlerini bildiriyorlardı. Benim için orada bulunmak ve savaşmak bir gurur vesilesi. Herkese nasip olmuyor.”
Akar, ayrıca bu gibi savaşların okullarda ders olarak gösterilmesi gerektiğinin de altını çizdi.
