Elazığ'da iki çocuğuna maddi zorluklar nedeni ile bakamadığını ifade eden baba Hıdır Üstün, iki çocuğunu devlet yurduna vermek isteediğini söyledi.
Yetkililerden yardım istiyorum. Ben de vermek istemiyorum bir yere ama geçinemiyorum. Herkes biliyor bu şartlarda geçinmek zor. Çocukları istediğim gibi giydiremiyorum, istediğim gibi yediremiyorum.
ÇOCUKLARIMA BAKAMIYORUM
Baba Hıdır Üstün, devletin bana verdiği 10 bin lira para geçinmemize yetmiyor, dedi. Eşinden 6 aydır ayrı olan baba, çalışmak için bakıcı tutmak istediğini ama bakıcı da bulamadığını söyledi. Hıdır Üstün:
Ben Elazığ Baskilliyim. Eşimden 6 aydır ayrıyım. Çocuklarıma bakamıyorum. Devletin bana verdiği 10 bin lira para yetişmiyor. Ben de bakıcı aradım gidip çalışabilmek için. Bakıcı da bulamadım. Çocuklarımdan biri rahatsız. Kreşe gönderiyorum, konuşamıyor.
VALİ İLE GÖRÜŞEMEDİM
Baba Üstün, valiliğe başvurduğunu ve vali ile bir türlü görüşemediğini aktardı. Daha sonra Sosyal Hizmetlere iki kere dilekçe yazdığını ve reddedildiğini belirtti.
Valiliğe başvurdum, vali ile görüşemedim bir türlü. Sosyal hizmetlere vermek için iki kere dilekçe yazdım, reddettiler. Dediler ki annesi sağ, babası sağ, biz almıyoruz. Anneleri de benim gibi. Çalışsa da bakacak durumu yok. Çalışıyor zaten. Ben çalışamıyorum. Emekliliğim yok. Emekli olmadım daha. Çalışmak için mecburen biri olsun baksın ki ben işe gideyim. Kimseyi bulamadım. Ben rahatsızım. İki kere kalp krizi geçirdim. Durumum iyi değil. Yarın başıma bir şey gelse çocuklara evde ne olacak? Ne yapılacak. Bunları kim alacak? Ben o sıkıntıyı yaşıyorum.
BEN NE YAPACAĞIM
Baba Hıdır, bütün yetkililere sesini duyurmak istediğini ve kendisine bir çare bulmalarını istediğini ifade etti. En azından çocuklarının yuvaya alınması istediğini söyledi.
YUVAYA VERMEK İSTEMİYORUM
Hıdır Üstün, bakıcı bulabilse kendisinin de çocuklarını yuvaya vermek istemediğini onlarsız yaşayamayacağını dile getirdi. Tek isteğinin bir bakıcı bularak iyi bir işte çalışarak çocuklarıyla beraber yaşamak olduğunu söyledi.
Çaresiz baba sözlerine şöyle devam etti:
Çocuklarımın geleceği söz konusu. Ben ne yapacağım? Devletin koruması altında büyüsünler, okusunlar. Ben de arada bir gider görürüm. Ben de bu arada kendim çalışmak isterim. Yani ben boş kalmamak için. İşe giderim. Serbest çalışan bir insanım. Her tarafta işe girerim. Yetkililerden yardım istiyorum. Bakıcı bulabilsem ben çocuklarımdan ayrılmak istemem. Yuvaya vermek istemem. Onlarsız yatamam. Alışmışım. Onlar da bana alışmış. Ben de vermek istemiyorum bir yere ama geçinemiyorum. Herkes biliyor bu şartlarda geçinmek zor. Çocukları istediğim gibi giydiremiyorum, istediğim gibi yediremiyorum yani. Markete gidiyorum bir şeyler alıyorum. Kasaya gidiyorsun 400 - 500 lira tutuyor.
